شوخی کوچولوی یک موسیقی‌شناش

گاهی کافی‌ست لحظاتی به یک آهنگ گوش دهیم تا آن را بازشناسیم.شاید اسمش را ندانیم ولی میدانیم که آن خودش است.آداجیوی آلبینونی در سل مینور یکی از همان‌هاست که بسیار محبوب و مشهور شده و بدلیل استفاده‌ از آن بعنوان موزیک متن بسیاری از فیلمها و سریال‌ها به گوش اکثریت، آشناست.از جمله‌ی این فیلم‌ها و سریال‌ها “سال گذشته در مارین‌باد”، “محاکمه” به کارگردانی اورسون ولز، “فلش‌دنس”، “قتل جیانی ورساچه” و “منچستر کنار دریا” می‌باشند. آلبینونی(۱۶۷۱ ونیز/۱۷۵۱ ونیز) ویولنیست و آهنگساز دوره‌ی باروک چند سالی از آنتونیو ویوالدی جوان‌تر بود.قطعه‌ی آداجیو در سل مینور به سال ۱۹۵۸ توسط زندگی‌نامه‌نویسِ او “رِمو جاتزوتو”ی ایتالیایی منتشر شد.او مدعی بود تکه‌هایی از نت‌نوشته‌های او را در کتابخانه‌ی شهر درسدن یافته و آن را که گمان می‌کرده موومان آهسته‌ی یک سونات یا کنسرتو است بازنویسی کرده.بی‌گمان او پیش‌بینی نمی‌کرد که این قطعه به چنان شهرتی دست یابد. به مدت چهل سال همه، این قطعه را از آنِ آلبینونی می‌دانستند تا اینکه در سال ۱۹۹۸ با مرگ جاتزوتو محققانی که به جستجوی “تکه‌ها” به کتابخانه‌ی درسدن رفتند دریافتند که اساسا دست‌نوشته‌ای موجود نبوده و این قطعه ساخته‌ی خودِ جاتزوتو است. او احتمالا ایده‌ی ملودی اصلی را از کنسرتو شماره ۴ موتزارت برای ساز هورن گرفته. در ادامه “آداجیوی آلبینونی!” و کنسرتو شماره ۴ موتزارت را می‌شنویم.

آداجیو در سل مینور منسوب به توماسو آلبینونی
کنسرتو هورن شماره ۴ ولفگانگ آمادئوس موتزارت